26 stycznia 1942r.

                 

 

26 stycznia 1942 roku  mieszkańcom warszawskiego getta udostępniono drewniany most nad ul. Chłodną, łączący do sierpnia tego roku tzw. duże i małe getto. Drewniany most nad ulicą Chłodną, wyłączoną z warszawskiego getta z uwagi na jej ważne znaczenie komunikacyjne, był największą z czterech tego rodzaju konstrukcji na terenie dzielnicy zamkniętej. Został zbudowany na wysokości drugiego piętra pomiędzy kamienicami pod adresami Chłodna 23 i 26. Miał ułatwić Żydom przemieszczanie się pomiędzy południową i północną częścią getta (tzw. małym i dużym gettem) przez ruchliwe skrzyżowanie z ulicą Żelazną. Mieszkańcy getta mogli z niego zobaczyć niedostępną dla nich część Warszawy, dlatego bywał nazywany mostem westchnień. Most, zaprojektowany przez niemiecką firmę Schmied i Muentzermann, został oddany do użytku 26 stycznia 1942. Ruch kołowy w dalszym ciągu odbywał się ulicą Żelazną (po zmianach granic getta jesienią 1941 mur getta został przesunięty na środek ulicy). Ruch na skrzyżowaniu regulowali polsc i żydowscy policjanci za pomocą specjalnej bramy. Wysoki most, wzniesiony w pobliżu ważnego skrzyżowania nad przelotową ulicą Chłodną, stał się jednym z symboli podzielonego przez Niemców miasta. Został rozebrany po zmniejszeniu obszaru getta w czasie wielkiej akcji likwidacyjnej i włączeniu jego części położonej na południe od ulicy Leszno do „aryjskiej” części Warszawy w sierpniu 1942.